Wspólnoty i grupy parafialne

Nazwa „schola” wywodzi się od założonej przez papieża Grzegorza I Wielkiego szkoły śpiewaków (schola cantorum), służącej nauce wykonania chorału gregoriańskiego. Wraz ze zmianami w kulturze muzycznej śpiew jednogłosowy został z czasem zastąpiony wielogłosowością. Obecnie scholą nazywa się zespół wokalny tworzony przez osoby związane z parafią, którego zadaniem jest pomoc w inicjowaniu i podtrzymywaniu śpiewu podczas liturgii. Schola pełni ważną rolę w zgromadzeniu liturgicznym. Dziecięca schola od wielu lat działa przy naszej parafii. Należą do niej dzieci ze szkoły podstawowej. Spotkania odbywają się na plebanii raz w tygodniu w niedzielę o godz. 11.00. Spotkania te mają na celu formację intelektualną i duchową oraz rozwijanie umiejętności muzyczno-wokalnych. By śpiewać w scholi nie potrzeba wybitnych zdolności muzycznych. Ważne jest to, by lubić śpiewać i chcieć to robić na chwałę Bożą. Praca w scholi jest pracą zespołową. Każdy ma więc możliwość dzielenia się z innymi takim darem, jakim został obdarowany przez Pana Boga. Nasza schola upiększa swoim śpiewem niedzielną liturgię o godz. 12.00 i uroczystości religijne.

---

Opieka duchowa: Ks. Jerzy Kolnier

W wielu dialogach zawartych w Dzienniczku czytamy, jak Jezus mówi do świętej Siostry Faustyny, że nie zna granic jego miłosierdzie i nie określił ilości przebaczeń dla grzeszników i ich grzechów. Propagator kultu Miłosierdzia Bożego winien zawsze o tym mówić. W każdym, kto nie widzi już możliwości na zbawianie, powinien zapalić iskierkę nadziei, a resztę już łaska Boża w nim dokona. Ufność w Miłosierdzie Boże jest niezmiernie ważnym czynnikiem wychwalania Miłosierdzia. Ten, kto powołany został do głoszenia pięknej prawdy o Bożym Miłosierdziu, zawsze powinien starać się o to, by Światło Boże, którym Go Bóg opromienia nie stało się ciemnością, ale rozświetlało dusze ludzkie ukazując drogę do zdrojów miłosierdzia. Postawa czciciela Bożego miłosierdzia wymaga, aby każdy kto w Bogu odkryje największy swój skarb, w Jego Niezgłębionym Miłosierdziu zanurzył całą swoją duszę. Zaś ci, którzy tego skarbu jeszcze nie odkrył - z ich pomocą rozpoznał, poczuł i umiłował działanie Miłosiernego Boga w swoim życiu.

---

Celem Wspólnoty Czcicieli Miłosierdzia Bożego jest wysławianie, głoszenie i wypraszanie Miłosierdzia Bożego dla siebie, swoich bliskich oraz całego świata poprzez:

• szerzenie kultu, czci i nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego – każdego 5 dnia miesiąca Nowenna do św. Faustyny i Msza składkowa
• odmawianie modlitwy “Koronki do Miłosierdzia Bożego”;
• propagowanie wizerunku Jezusa Miłosiernego podpisem “Jezu, ufam Tobie”;
• pełnienie dzieł miłosierdzia, którego przejawem jest pomoc biednym i potrzebującym;
• modlitewne wspieranie Wspólnoty. Jako Członkowie Wspólnoty są zobowiązani:
• starać się o szerzenie kultu Miłosierdzia Bożego;
• ufać Miłosierdziu Bożemu;
• głosić na wszelki możliwy sposób Miłosierdzie Boże;
• każdego dnia odmawiać “Koronkę do Miłosierdzia Bożego” – służą w parafii prowadząc codzienną modlitwę 15 min przed wieczorną Eucharystią,
• posiadać i czcić w swoim domu wizerunek Jezusa Miłosiernego podpisem “Jezu, ufam Tobie”;
• każdego dnia spełniać jeden dobry uczynek (czyn, słowo lub modlitwa);
• raz w miesiącu, w miarę możliwości uczestniczyć w spotkaniu modlitewno- formacyjnym Wspólnoty (w przypadku parafii św. Faustyny jest to pierwsza środa miesiąca)
• przynajmniej raz w miesiącu uczestniczyć w adoracji Jezusa Eucharystycznego – każda środa godzinę przed wieczorną Eucharystią,
• zachęcać chorych i cierpiących, by przynajmniej jednego dnia w tygodniu ofiarowali Bogu swe cierpienia fizyczne i duchowe, czy to za grzechy żywych, czy też zmarłych.

---

Opieka duchowa: Ks. Proboszcz Mateusz Wasilewski

W roku l883 pap. Leon XIII ustanowił w całym Kościele październikowe nabożeństwo różańcowe. Trzysta lat wcześniej – roku 157l – św. Pius V ustanowił święto Matki Bożej „od Różańca” i polecił je obchodzić „na pamiątkę zwycięstwa pod Lepanto i ku czci „Błogosławionej Dziewicy” każdego roku 7 października (Konst. Ap. Salvatoris Domini z dnia l września 157l r.). Celem kółek różańcowych jest przede wszystkim modlitwa różańcowa w konkretnych intencjach, jak np. o pokój w rodzinach i świecie, o nawrócenie grzeszników, o miłość braterską, itp. Kółka różańcowe są wielkim darem dla parafii, bo jest to wielka armia ludzi która codziennie modli się i wyprasza potrzebne łaski dla Parafii. Kółka różańcowe choć obecne w większości naszych parafii, nie są znane, szczególnie młodym ludziom, choćby z racji tego, że członkami kółek są często osoby starsze. Okazuje się, że nie ma tu nic tajemniczego. Chodzi o modlitwę różańcową, która jest przecież znana przez większość wierzących. Szczególną formą propagowania tej modlitwy są tzw. róże różańcowe, zwane również Żywym Różańcem lub Bractwem Różańcowym. Żywy Różaniec swoje powstanie zawdzięcza Paulinie Jaricot (1799 – 1862). Przekonana o tym, że dobre uczynki znaczą niewiele, jeśli nie wspiera ich modlitwa, wymyśliła w 1825 r. żywy różaniec, coś co było bardzo praktyczne i odpowiadające duchowi czasu. Jaricot zakładała grupy, składające się z 15 osób, z których każda odmawiała codziennie jedną z piętnastu tajemnic różańcowych. Do swojego brata Phileasa, kapłana, napisała, że „będzie to armia dobrych mocy”. Wkrótce Żywy Różaniec stał się bardzo popularny w całej Francji, a jeden z biskupów, zdumiony religijnym ożywieniem w swojej diecezji, napisał: „Przypisuję to działaniu Żywego Różańca”. Zataczał on coraz szersze kręgi. Dwa lata po jego powstaniu istniało już 150 grup, a wielu francuskich biskupów przeszczepiło ideę Żywego Różańca do swoich diecezji. Papież Leon XII w 1827 r. pobłogosławił to dzieło, a Grzegorz XVI wydał dokument zatwierdzające Stowarzyszenie Żywego Różańca. Kilka lat po powstaniu Żywego Różańca, tylko w samej Francji, należało do niego ponad 3 mln wiernych.

---

Żywy różaniec oznacza: ŻYCIE WEDŁUG EWANGELII, która jest fundamentem i źródłem życia chrześcijańskiego. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie oraz ewangeliczne Tajemnice naszego odkupienia. Żywy Różaniec jest ELEKTROWNIĄ DUCHOWĄ, która zasila wiernych mocą Bożą i pobudza ich do czynu apostolskiego, czyli do praktycznej działalności apostolskiej jak praca wśród ubogich, chorych, rodzin wielodzietnych, rodzin alkoholików, zaniedbanych religijnie i moralnie, dbałość o dom Boży, o szaty liturgiczne, krzewienie cnót moralnych, zwłaszcza czynnej miłości bliźniego i sprawiedliwości społecznej, itd. Żywy Różaniec jest niezdobytą TWIERDZĄ OBRONNĄ, albowiem broni jednostkę, rodzinę i społeczeństwo przed śmiercią duchową, mianowicie przed ateizmem i laicyzmem, przed indyferentyzmem religijnym, przed zepsuciem obyczajów, zwłaszcza w życiu małżeńskim i rodzinnym, przed alkoholizmem, itp. Żywy Różaniec składa się z ŻYWYCH RÓŻ. Każda Róża posiada dwadzieścia osób, z których każda odmawia codziennie jeden dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w Róży codziennie cały Różaniec - dwadzieścia tajemnic. Jest to jakby wieniec różany składany u stóp Królowej. Należeć do Żywego Różańca znaczy - wierzyć w istnienie Boga i wierzyć Bogu, który przemawia, ufać Bogu i w Jego dzieło zbawienia oraz kochać Boga a w Bogu i dla boga ludzi.

---

Obowiązki członków Żywego Różańca:

1. odmawianie codziennie przynajmniej jednej tajemnicy różańca połączonej z rozważaniem
2. odmawianie tej tajemnicy, która została powierzona przy "zmianie tajemnic"
3. częste przystępowanie do sakramentów świętych
4. rozwijanie wewnętrznego nabożeństwa do Najświętszej Marii Panny
5. pozostawanie w kontakcie z osobą odpowiedzialną za Różę (zelatorem)

---

Obowiązki osoby odpowiedzialnej za Różę (zelatora):

1. kontakt z członkami Róży
2. zbieranie, spisywanie i wysłanie członkom róży intencji na dany miesiąc
3. czuwanie, aby wiadomo było w jakim porządku i komu w danym miesiącu przypada konkretna tajemnica
4. zapewnienie, aby wiadomo było, że modlitwa jest odmawiana, reagowanie, gdy z daną osobą długo nie ma kontaktu
5. czuwanie, by Róża posiadała pełny skład – 20 osób
6. stała łączność między Różą a pasterzem wspólnoty.

---

Obietnice Matki Bożej dla odmawiających różaniec: Zostały one dane przez Niepokalaną Matkę bł. Alanowi de Rupe.

1. Tym, którzy będą pobożnie odmawiali różaniec, obiecuję szczególną opiekę.
2. Dla tych, którzy wytrwale odmawiali różaniec, zachowam pewne zupełnie szczególne łaski.
3. Różaniec będzie potężną bronią przeciwko piekłu; zniszczy występek i rozgromi herezje.
4. Różaniec doprowadzi do zwycięstwa cnoty i dobra; w miejsce miłości do świata wprowadzi miłość do Boga i obudzi w sercach ludzi pragnienie szukania nieba.
5. Ci, którzy zawierzą mi przez różaniec, nie zginą.
6. Ci, którzy będą z pobożnością odmawiali mój różaniec, rozważając jego tajemnice, nie zostaną zdruzgotani nieszczęściem ani nie umrą nie przygotowani.
7. Ci, którzy prawdziwie oddadzą się memu różańcowi, nie umrą bez pocieszenia Kościoła.
8. Ci, którzy będą odmawiali różaniec, znajdą podczas swego życia i w chwili śmierci światło Boże oraz pełnię Bożej łaski oraz będą mieli udział w zasługach błogosławionych.
9. Szybko wyprowadzę z czyśćca te dusze, które z pobożnością odmawiały różaniec.
10. Prawdziwe dzieci mojego różańca będą się radować wielką chwałą w niebie.
11. To, o co prosić będziecie przez mój różaniec, otrzymacie.
12. Ci, którzy będą rozpowszechniać mój różaniec, otrzymają ode mnie pomoc w swych potrzebach.
13. Otrzymałam od mego Syna zapewnienie, że czciciele mego różańca będą mieli w świętych niebieskich przyjaciół w życiu i w godzinie śmierci.
14. Ci, którzy wiernie odmawiają mój różaniec, są moimi dziećmi - prawdziwie są oni braćmi i siostrami mego Syna, Jezusa Chrystusa.
15. Nabożeństwo mojego różańca jest szczególnym znakiem Bożego upodobania.

---

Jest również możliwość uzyskania odpustu zupełnego, którego – na mocy Indultu Stolicy Apostolskiej z dn. 25 października 1967 r. – udziela się członkom Żywego Różańca:

• w dniu przyjęcia do Wspólnoty Żywego Różańca
• w Uroczystość Bożego Narodzenia – 25.12.
• w Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego
• w Święto Ofiarowania Pańskiego – 2.02
• w Uroczystość Zwiastowania – 25.03.
• w Uroczystość Wniebowzięcia NMP – 15.08
• we wspomnienia Matki Bożej Różańcowej – 7.10
• w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi – 8.12

Warunkami uzyskania odpustu jest: stan łaski uświęcającej, Komunia św., modlitwa wg intencji Ojca św. i brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu

---

Opieka duchowa: Ks. Proboszcz Mateusz Wasilewski

Parafialny Zespół Caritas to grupa wolontariuszy bezpośrednio zaangażowanych w działalność charytatywną w parafii. Ich zadaniem jest między innymi realizowanie inicjatyw stawianych przez Caritas Archidiecezji Białostockiej oraz zadań pojawiających się w społeczności parafialnej. Wolontariusze PZC angażują się przede wszystkim w służbę chorym, ubogim, samotnym i niepełnosprawnym. Najszybciej odpowiadają na ewentualne potrzeby chwili jak np. pomoc poszkodowanym w kataklizmach czy konfliktach zbrojnych. Wspierają uczącą się młodzież czy pomagają emerytom w co dziennych sprawach. Celem Zespołu jest zaspokajanie duchowych i społecznych potrzeb parafian oraz podejmowanie przez nich dzieł miłosierdzia. Strukturę PZC tworzą osoby dorosłe, czynne zawodowo i emerytowane. Ich największym atutem jest duże doświadczenie zawodowe i życiowe. PZC współpracuje ściśle z kapłanami z parafii. Oni mobilizują wspólnotę parafialną do praktykowania miłosierdzia. Razem z wolontariuszami rozpoznają potrzeby swoich parafian i w miarę możliwości przychodzą im z pomocą. Grupa parafialna CARITAS przy Naszej Parafii powstała w 2013 roku. Jednym z naszych pierwszych zadań było przekazanie żywności najbardziej potrzebującym w ramach Europejskiego Programu PEAD. Dzięki naszym działaniom kilkadziesiąt rodzin otrzymywało produkty żywnościowe. Organizujemy również akcje zbiórki żywności przed świętami. Uczestniczymy w ogólnopolskich akcjach Caritas takich jak: Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom, Jałmużna Wielkanocna, Tornister Pełen Uśmiechów. W drugą niedzielę miesiąca zbieramy pieniądze na obiady najbardziej potrzebującym. Zachęcamy nowe osoby do włączenia się do wolontariatu. Prosimy o zgłaszanie osób z parafii, które są w trudnej sytuacji materialnej. Kontakt Wojtek 664 17 35 17 lub do księży w parafii.

---

Opieka duchowa: ks. Mateusz Wasilewski

Działalność chóru skupia się na aktywnym uczestnictwie we Mszach świętych i nabożeństwach odprawianych w kościele parafialnym w okresach świątecznych oraz z okazji innych ważnych uroczystości parafialnych. Nasze występy mają za zadanie ubogacenie sprawowanej liturgii. Repertuar przygotowujemy na spotkaniach roboczych (próbach), których terminy ustalamy wspólnie. Powodów, dla których się spotykamy jest wiele, ale głównie jesteśmy po to, by śpiewać na chwałę Bogu i czerpać radość z bycia razem. Rolę i znaczenie różnego rodzaju zespołów muzyki kościelnej w życiu kościoła i wspólnot parafialnych dostrzegł papież Paweł VI pisząc:

"Nic tak skutecznie nie broni wiary jak śpiew sakralny”.

Dodatkową zachętą do śpiewu jest dla nas motto św. Augustyna:

„Kto dobrze śpiewa – podwójnie się modli”.

Staramy się dołożyć wszelkich starań by Nasz chór parafialny częściej ubogacał Liturgię, dlatego zapraszamy wszystkich chętnych, którzy pragną wielbić Boga śpiewem.

---

Próby odbywają się we czwartki od 17:00 do 19:00 (w kaplicy)

---

Dyrygent: Małgorzata Wołyniec

---

Kontakt: 721 027 064

---

Opieka duchowa: Ks. Proboszcz Mateusz Wasilewski

Filmy animowane np. "Opowieści Biblijne Nowego Testamentu" to znakomita próba przybliżenia dzieciom życia oraz działalności Jezusa Chrystusa. Wspaniała animacja oraz treści dostosowane do najmłodszych widzów spowodują, że każde dziecko w sposób naturalny zrozumie i przyswoi naukę zawartą w Piśmie Świętym. Zapraszamy bezpośrednio po mszy świętej dla dzieci do starej kaplicy. Czas projekcji ok. 25 min.

---

SPOTYKAMY SIĘ W NIEDZIELE PO MSZY O 12:00.

---

Opieka duchowa: Ks. Proboszcz Mateusz Wasilewski

Procesja, to swoisty sposób oddania hołdu Chrystusowi Eucharystycznemu, to pochód modlitewny. Procesja, to publiczne oddanie hołdu Bogu - naszemu Stwórcy. Jest to też radosne wyznanie naszej wiary, wyrażenie podziękowania za łaski otrzymane, to prośba o przebłaganie. W historii różnych kultur przedchrześcijańskich spotykane były procesje: w Babilonii, w Egipcie, Rzymie czy też w Grecji. Księga Pisma św. Starego Testamentu, zwana Królewską, wspomina jak Dawid przenosił procesjonalnie Arkę Przymierza i tańczył przed nią radośnie. Obecnie w każdej parafii istnieje Biała Procesja. Biała Procesja - to wizytówka całej parafii, a biorący udział w procesji - to wizytówka rodziny katolickiej. Przy Naszej parafii funkcjonuje Biała procesja, która w pierwsze niedziele miesiąca i podczas uroczystości parafialnych gromadzi się wokół Chrystusa Eucharystycznego. Osoby zaangażowane w Białej procesji niosą chorągwie, sztandary a najmłodsze dzieci sypią kwiatki, niosą różaniec i dzwonią dzwoneczkami. Zachęcamy rodziców małych dzieci, młodzież, osoby dorosłe do tej procesji.

---

Opieka duchowa: Ks. Proboszcz Mateusz Wasilewski